Dotrwałam do końca filmu cudem, mając nadzieje, że może się jeszcze jakoś odratuje, ale nic takiego nie nastąpiło. Nuda, nuda i jeszcze raz nuda, choć na początku nawet mnie zainteresował. Pomyślałam "Ooo... fajny temat, dziewczyna trafia do psychiatryka itd. będzie ciekawie." Pomyliłam się. Po pierwsze nie pasowała do tej roli Gellar. Grana przez nią Weronika była dla mnie obojętna, nie wzbudzała żadnych emocji. Nic o niej nie było wiadomo. Prze pół filmu łaziła po korytarzach co według mnie nic nie wnosiło do filmu. Jedyna scena w której dowiadujemy się czegoś o niej to ta w gabinecie dr. Blake'a, gdzie mówi pierwszy raz otwarcie, co tak na prawdę nią kierowało w podjęciu próby samobójstwa. To trochę za mało. Film miał potencjał, ale go nie wykorzystano i tu jest trochę szkoda. Moja ocena to 4/10.

Chciałam jeszcze zaznaczyć, że nie czytałam książki.