przecież nie poniósł żadnej straty, Weronika po prostu spała o ile mnie pamięć nie myli.

nie myli Cię pamięć rzeczywiście nieprecyzyjnie napisałem. miałem na myśli ten moment pomiędzy zaśnięciem i obudzeniem się Weroniki, wtedy Edward myślał i czuł, jakby przeżył kolejną stratę

Książka jest piękna, rewelacyjna, wspaniała...mogę tak wymieniać i wymieniać, jednak film niestety nie wyszedł już tak dobrze, a zapowiadało się całkiem całkiem. Z ogromnego sentymentu i wielkiej sympatii do książki, daje 6/10 :)

A więc ilu ludzi, tyle opinii ;) Ja na przykład bardzo obawiałam się, że takiej książki po prostu nie da się zekranizować i że wyjdzie z tego masakra i bardzo pozytywnie się rozczarowałam. W filmie emocje z książki Coelho są nie tylko zagrane przez aktorów, ale też namalowane (piękna gra światła) i zawierają się w muzyce. Dla mnie bomba :)

Zarówno książka jak i film robią wrażenie.
Skłaniają do refleksji, pokazują, że trzeba docenić życie i cieszyć się każdą chwilą.
Ocenianie filmu względem książki czy na odwrót jest bezsensowne, zarówno jedno jak i drugie jest niezłe, tylko pobudza inne emocje.
Nie sposób nakręcić film, który będzie dokładną ekranizacją książki, oglądanie działa na inne zmysły niż czytanie i całe szczęście, bo dzięki temu możemy wydobyć z, w przybliżeniu tego samego, nowe spostrzeżenia.

Zgadzam się, zgadzam się i po stokroć zgadzam się! Po przeczytaniu komentarzy na temat Weroniki... też mi się takie słowa cisnęły z ust. Książka a film, jak można w ogóle porównywać, przecież to zupełnie inne "media,nośniki" że tak określę,nie będę się rozpisywać ponieważ vulnerable doskonale to opisał.
Na mnie film wywarł duże wrażenie, inaczej się ogląda i rozumie ten film jeśli człowiek przeszedł w swoim życiu też takie chwile tzn. samotność, brak wiary w lepsze jutro, pustka itd. I też się poryczałam na końcu...

Właśnie zaczęłam czytać książkę i stwierdzam, że to taki sam przeciętniak, jak film. Nic odkrywczego, a w dodatku zobrazowane w sposób wywołujący śmieszność. 'najbardziej wzruszył mnie autentyzm postaci dr blakea , edwarda i mari..' Najbardziej realistyczną postacią z wymienionych przez Ciebie jest Mari, dra Blake'a też można pod autentyzm podczepić, jakby się uprzeć, a Edward... Sytuacja, w jakiej się znalazł i piętno, jakie na nim pozostawiła - zgadzam się, stuprocentowy realizm, wielu ludzi cierpi do tego stopnia po takich tragediach. Ale jego późniejsza przemiana sprawia, że film staje się ckliwy, naiwny i nierealny właśnie. Nie twierdzę, że Edward nie mógł wyzdrowieć, ale na pewno nie tak szybko, wręcz natychmiastowo, i to w dodatku od razu całkowicie.