Choć rozumiem, że nie każdemu „Wicked” musi przypaść do gustu, nie zgadzam się, że to film płytki emocjonalnie. Przede wszystkim relacja pomiędzy Elfabą a Glindą została pokazana z dużą wrażliwością – obserwujemy stopniowy rozwój ich przyjaźni, rozdarcie pomiędzy lojalnością a własnymi przekonaniami oraz niełatwą drogę do samoakceptacji. Poruszające są również motywy wyobcowania, inności i walki o prawo do własnego głosu. Muzyka podkreśla te uczucia, a sceny takie jak „Defying Gravity” czy „For Good” zostają w pamięci nie tylko ze względu na melodię, ale właśnie siłę przekazu. Myślę, że „Wicked” oferuje znacznie więcej niż tylko wizualny przepych – to opowieść o wyborach, odwadze i empatii.

Owszem , to wszystko tam było, tylko jakoś ciężko mi było to poczuć...