Niby wszystko jest na swoim miejscu: dość ciekawa historia, bohaterowie, którzy mają dobre powody,aby być wściekli lub chcieć się zemścić, obłędna strona wizualna, sympatyczna maskotka - Baymax, wszystkie klisze zachodzą na siebie i po raz kolejny tworzą fajną całość.
Niby, bo humoru brak, a jeśli się pojawia to zasługą tego jest Baymax, scenariusz ma niedoróbki w stylu: dlaczego portal wsysa całe miasto z wyjątkiem bohaterów?, klisze są już zleżałe, zjejczałe i przerobione tak bardzo, że końcowy happy end jest już tylko formalnością, a bohaterowie to nudne szablon do wygłaszania dialogów-szablonów.
Nie przeszkadza to w dobrej zabawie, ale wszystko gdzieś już było.
Film przede wszystkim jest znakiem naszych czasów - akcja osadzona w japońskim mieście (tak, japońskie, bo wszyscy są skośnoocy, dominuje język azjatycki, a wszystko rozświetlają neony, gadżety i inne pierdołki. Nie ma mowy o wpływach amerykańskich), bohaterowie robią sobie selfie, a wszystko jest tak zglobalizowane i skomercjalizowane, że brakuje tylko, aby główny zły miał na imię Twitter.
No i ta konwencja super hero i otwieranie furtki do następnych części. Skąd ja znam ten nudny i smutny zabieg?
Coś czuję, że animacje są na takim etapie, że coraz trudniej będzie powiedzieć coś nowego. Jednak sukcesy takich filmów jak W głowie się nie mieści odganiają tę złą myśl.