Masz rację we wszystkim co mówisz. U mnie też tak było, czyli że zero emocjonalnej interakcji, zwłaszcza że osobę o którą tak zaciekle walczył Gatzby była grana przez Mulligan,aktorkę, która moim zdaniem jest pozbawiona urody , jest wręcz irytująca i odpychająca. Jedyne co nas rózni to ogólna ocena filmu. Było tam tyle kolorów, przepychu i generalnie piękna że miałem gdzieś fabułe. Po 15 stu minutach filmu przestałem specjalnie słuchać co oni mówią i skupiłem się na obrazie. Niestety muzyka też była kiepska. Pozostaje czekać na film, który ma ten obraz plus poruszającą historię plus świetną muzykę. Póki co rozkoszuję się tym co jest-niesamowitym obrazem. Oglądałem w 3D. Nie wiem jak Ty.

Tak, oglądałem w 3D i myślałem, że mi gały wypłyną ;) Ogólnie mam problem z 3D bo podoba mi sie zawsze przez pierwsze 5 minut, a póżniej doprowadza do szewskiej pasji, nie wiem więc czy miało to wpływ na mój ogólny odbiór filmu ;))

Cenię Mulligan jako aktorke, co do urody sie nie wypowiadam. Zgodzę się, że ma ona w sobie coś odpychającego i też takie gra postacie (np. "Wstyd"). Jej kreacje są niejdnoznaczne moralnie i to może odpychać. Daisy w jej interpretacji ma w sobie jakiś chłód, szaleństwo i dystans i akurat to pasowało mi do tej postaci.

Muzyka jest średnia. W kontekscie filmu, kiedy łączy się z obrazem - brzmi znacznie lepiej. Jednak rzeczywiście odniosłem wrażenie, że jest jakaś przytłumiona, jakby celowo zepchnięta na drugi plan. Może moje wrażenie wynika po prostu z tego, że w porównaniu ze zdjęciami, kostiumami i całą resztą przepadła. Wielka szkoda.

Jestem bardzo smutny. Serio. Widowisko było, ale nie wystarczyło. Luhrmann nie przeskoczył tym razem siebie, a filmy na które czekasz już nakręcił :) Moulin Rouge i Romeo+Juliet, to dla mnie dwa małe arcydzieła, które mają to czego zabrakło w Gatsbym - emocje :)

NAJWIEKSZA WADA FILMU TO WLASNIE TA AKTORKA. odpychająca , tak samo jak w drivie

dobre ;)

^^

Czułem, że może tak z tym filmem być.

Mi z kolei nie były obojętne postacie. Przejąłem sie tym ,że Nicka wszyscy ignorowali i tym , że Gatsby był sam jak palec na świecie. Inna sprawa,że obraz był ubarwiony strasznie.... Rap Jay Z iego fajnie komponował sie z czasami prohibicji.... Podobał mi sie...

Bo Gatsby jest tylko jeden i jest nim niezapomniany w tej roli Redford - polecam wersję z 1974.
To, co widzimy na ekranie to kolorowa i lśniąca wydmuszka... :(

Mnie się akurat Dicaprio bardzo podobał w tej roli. Wydaje mi się, choć specjalistą nie jestem, że sposób jego gry nawiązywał do oryginału z 1926, dlatego niektórym mógł się nie spodobać - był teatralny, lekko przerysowany, a jednocześnie (według mnie) przekonujący. Redford pewnie też dał radę - muszę koniecznie obejrzeć wersję z nim i z Mia Farrow, żeby zrozumieć fenomen tej historii, którego ta ekranizacja z różnych względów nie oddała. Nie wierze,bowiem że wziął się z nikąd ;)

boorack - idealna recenzja ! i przynajmniej nie tak przydluga jak film.

:))

Temat wypowiedzi - strzał w 10. Czytałem ten komentarz przed seansem niedowierzając. Nic bardziej prawdziwego.

Niestety trzeba sie samemu o tym przekonać, bo aż trudno uwierzyć hehe

Zgadzam się.

Lata 20, i tak szalone i ekstrawaganckie, były (moim zdaniem niepotrzebnie) podrasowane w filmie do granic możliwości. Nie kupuję tej konwencji. Niestety, film na który tak bardzo czekałam zawiódł mnie. Daję 5/10 za fajną grę aktorską.

"Gatsby? What Gatsby" - ciekawe ile Mulligan ćwiczyła tę kwestię przed lustrem :P dla mnie niewypał

http://www.youtube.com/watch?v=Z8zeMXCxlmE ;)

1:16

MUCH BETTER!
:)

a ja się "zakochałam" w Gatsbym i serce mi pękło, jak zobaczyłam jak został potraktowany na końcu. Reszta bohaterów była mi obojętna, szczególnie ten główny, którego niemal nie zauważałam obok Dicaprio, który w tym filmie lśnił jak diament :)

The Great DiCaprio :)

dokladnie tak u mnie bylo

większość osób tak twierdzi, a średnia na filmwebie rośnie :D