zgadzam się,

Wg mnie największą wadą tego filmu jest jego wtórność, od siebie twórcy (nie licząc Shelly Johnsona) i aktorzy nie wnieśli wiele. Wyszedł dziwny bigos na bazie powieści Chandlera, z zapożyczeniami z: "Sin City", "Aż na koniec świata" Wendersa, kojarzy się też "Śmiertelny pocałunek" ze zdjęciami Ernesta Laszlo - w scenie szpitalnej chyba nawet takie bezpośrednie nawiązanie do mistrza kamery, no i sam finał apokaliptyczny również pasuje. Plus to co piszesz - elementy przeniesione ze świata komiksu. Dziwna mieszanka, nad która chyba reżyser nie zapanował. Cały ten wątek z Kestralem i nowoczesną fizyką jakby doklejony z innego scenariusza. Eklektyka czy kryzys twórczy Krantza? Aktorzy też bez rewelacji, małem wrażenie jakbym kilku już wczesniej widział w podobnych rolach - ale tu wyjątkowo Sam Elliott wystapił bez kowbojskiego kapelusza :).
Wizualnie za to rewelacja: świetne ujęcia, kąty (np. nocna scena na terenie posiadłości Kestrala, wnętrze akceleratora), najazdy kamery, jakość obrazu i plastyka robią spore wrażenie. Za to największy plus.

Faktycznie, Twoja wypowiedz nadaje nowy wymiar postrzegania tego filmu przez moją osobę- byłem prawie pewien, iż specyficzny klimat tego filmu musi mieć jakieś logiczne uzasadnienie (tj. komiks ;P).
Dziękuje kolego :)

Brawo!
Cieszę się ktoś napisał takie trafne i sensowne słowa o tym najbardziej niedocenionym filmie, jaki miałem okazję oglądać w ostatnich miesiącach. Chcę i muszę bronić ''Wielkiego wybuchu'' więc uciekam pisać temat :)
pozdrawiam

Po przeanalizowaniu pewnych spraw związanych z tym filmem ,doszedłem do wniosku, że chyba raczej nie ma czego bronić .... niestety. Na pewno nie tej szóstki ,którą na początku wystawiłem, bo ocena leci gwałtownie w dół :(

Wow, dość radykalna zmiana stanowiska. :)
W sumie ocena też niezbyt gwałtownie poleciała, skoro tylko o jeden stopień.

No w sumie może i nie tak znowu gwałtownie, bo zastanawiałem się nad 4, ale ostatecznie tyle nie dam, bo to za surowo. Poza tym chyba jeden z niewielu filmów, które muszę odświeżyć i ponownie poddać analizie. Może wówczas na spokojnie przemyślę i powrócę do poprzedniej noty, ale póki co tak musi pozostać.

Nie ma sprawy. Zaciekawiła mnie ta zmiana opinii. Miałem podobnie przy "Bezimiennych" - pierwszy raz oglądałem go będąc zmęczonym i po seansie myślałem o nich jak o filmie kultowym, świetnym psychodelicznym thrillerze, po ponownym obejrzeniu kilka lat później traktuję go jak tandetnego średniaka. I to w sumie z powodu tych samych scen i trików.
Nikt tu za oceny mścić się nie będzie. :)