...cudowny i niesamowity. O jego sile nie stanowi szczątkowa fabuła, będąca raczej pretekstem do wejścia w świat Galicji, niźli historię do opowiedzenia. Ten obraz porusza duszę dzięki niesamowitemu klimatowi, a jego magiczny realizm jest dodatkowo fantastycznie podkreślony fenomenalną wręcz muzyką.
Nieco mi się kojarzył z Siekierezadą, ale Stasiuk jest znacznie bardziej optymistyczny, niż Stachura. Tam rzeczywiście czas płynie inaczej.
Jak u Antoniny Krzysztoń...
"Jest inny świat, tak wiem gdzieś tu
Nie za lasami tam, po prostu on jest tu
I czuję płonie światło tuż obok nas
Tak czuję światło płonie
I złoty deszcz a tęcza tęcz
Nad głową wystarczy tylko spojrzeć
O-o-o mój świat, twój świat
Niechaj spadają łuski z moich oczu
O-o-o mój świat, twój świat
Cała twarz twoja, płomień
Przyszedł już czas wielkiego powrotu
Do odczuwania prawd, widzenia ważnych słów
I czuję płonie światło tuż obok nas,
Tak czuję światło płonie..."

Rewelacja, 9/10.