Film jest niesamowity. Widziałam go ostatnio trzy lata temu właśnie. Zrobił na mnie wrażenie bardzo pozytywne, albowiem oddaje w zupełności ducha poezji Wojaczka. Nie chodzi o to że cytaty przewijają się przez film- bo ten zabieg akurat nie zachwyca mnie. Natomiast kolorystyka (jej brak:>>) i gra Siwczyka jak najbardziej zachwycają. Ów obraz to właściwie hołd dla Wojaczka, bez sztucznej gloryfikacji owej postaci. Jest tu wiele niezwykłych, tragikomicznych momentów, a co ciekawe- Wojaczek nie jest tu właśnie wykreowany na romantyka walczącego z przeciwnikami okrutnymi, a jest Poetą rzuconym w szarą prl-owską rzeczywistość, z którą nie chce się pogodzić. Dla mnie jeden z najlepszych filmów w polskiej kinematografii! I cieszy mnie niezmiernie że powstaje czasem kino nieco ambitniejsze (na tym polu właściwie popis tylko jeszcze Kolski dać potrafi obecnie) niż Killer, czy Sara, Pieniądze to nie wszystko...czy Quo vadis (ale mnożyć można bez końca:>>). BRAWA!