Nie wiem, co sądzić o tym filmie. Technicznie jest za słabo zrobiony, a fabularnie zbyt nijaki, by można było uznać go za dobrą produkcję. Ma słabe udźwiękowienie, a Siwczyk deklamuje swoje kwestie jak na jakimś konkursie recytatorskim dla gimnazjalistów; jego gra wypada znośnie tylko wtedy, gdy się nie odzywa. Nie rozumiem też, co reżyser chciał wyrazić tymi pojawiającymi się w wielu scenach trzaskami, od których szlag człowieka trafiał.
Na uwagę zasługują za to dialogi/monologi bohaterów, szczególnie gości restauracji. Teksty o zapachach z toalety są prawie tak genialne, jak te z "Misia". Ale choć bardzo uatrakcyjniają one film, to jednak zachowania wszystkich postaci, a w szczególności tytułowego bohatera wydają się być mocno przejaskrawione. Wojaczek podobno chciał być postrzegany przez ludzi jako osoba, którą widzieliśmy w filmie, ale w rzeczywistości był zupełnie inny. Nie do końca rozumiem zatem, jaki cel przyświecał Majewskiemu, gdy tworzył swoje dzieło.