Cóż tu napisać o filmie, który jak to ładnie ludzie zauważyli nie szerzy szlachetnej amerykańskiej propagandy, zaraz zaraz... Hmm chyba jednak nie.
First things first czyli zaczynamy ostrym pieprznięciem w postaci wybuchu gdzie wszędzie cicho i spokojnie, nikt by się nie spodziewał. Następnie bla bla bla, wywiady do jakiej to strasznej i niebezpiecznej doliny kroczą nasi dzielni żołnierze, ba kapitan nawet ma plan działania i chce zmienić tą złą sytuację!! Potem dowiadujemy się dlaczego film nazywa się tak jak się nazywa, czyli dlatego bo zginął sobie taki żołnierz, kij z tym że zginęło i 20 innych. Z wyżej nie podanych przyczyn(co więcej sami się przyznali że to dziwny pomysł) przyznano nazwę posterunku po byłym koledze z oddziału. Potem poznajemy charaktery naszych żołnierzy, to że się boją, że jest tak siak smak, dobra nudzi jak nie wiem ten film.
Dokument w stylu 100% standardowym, ba tu nie czuje się nawet realizmu. Nie wiem dlaczego ale każdy film kręcony z ręki wydaje się być bardziej realistyczny od tego. Na dodatek ten szeregowy który wypowiadając się o śmierci jednego z kumpli ma ciągły uśmiech na twarzy, Chryste że też go nie wycieli. Zakończenia nie chce zdradzać, ale jest straszny patos, i gloria i chwała iiiii nie ma wała...
Nie rozumiem po co ten film powstał, bo co bo to są realne strzały?? Fascynujące tylko że co z tego skoro budowa postaci jest jak w filmie dla przedszkolaków, na nikim nam nie zależy. A niech giną, za kraj, za przekonania, i niech myślą że giną w słusznej sprawie, w końcu "taki ich los", szkoda że mój los mnie z tym filmem skrzyżował.
2/10