Główny charakter tegoż wielkiego "dzieła" zajmuje się w wolnym czasie zdradzaniem kobiet, biciem kobiet oraz nieudolnymi próbami ich mordowania. Dawno tak obrzydliwego i antyludzkiego bohatera nie widziałam w filmie. No ale przecież po fakcie się popłakał i kupił kwiaty! Fakt, że ludzie widzą w tym g...wnie jakikolwiek romantyzm albo historię miłosną, nadaje się do dokładnego zbadania psychologicznego.
Tym bardziej jest to wszystko smutne, bo w latach 20. powstało wiele filmów, gdzie takich rażących amoralnych wątków w ogóle nie ma... Już nawet pomijając samo to, ten film wcale nic takiego ciekawego oferuje, ani wielkiego widowiska, ani ciekawych głębokich interpretacji. Dużo lepiej się wyjdzie oglądając Metropolis, Furmana Śmierci, Czarownice czy Zmęczoną Śmierć. Jak ktoś koniecznie chce historię miłosną, to nawet Upiór w operze jest lepszy.
Czy naprawdę jako społeczeństwo XXI wieku schodzimy tak nisko, żeby gloryfikować przemoc wobec kobiet, jeszcze z tak niskimi zagrywkami jak te żałosne płacze i dawanie kwiatów, no błagam, po tylu latach prób edukacji na temat tego jak wygląda przemoc domowa, ludzie dalej w tym widzą historię o wielkiej miłości?