Nie, nie zgadzam się z opinią, jakoby było to arcydzieło w dorobku Allena (którego bardzo cenię i lubię). Uważam jednak, że to rzeczywiście bardzo dobry, niesłychanie interesujący film. Głównie ze względu na swoją niejednoznaczność i rozmaite możliwości "egzegezy". Spory o "jedynie słuszne" odczytanie filmu (np. czy to polemika z Dostojewskim, czy drwina itp.), jakie tu zauważyłem, trochę pachną mi arogancją, ale generalnie świadczą właśnie o tym, że jest to jednak dzieło sztuki, a nie jakaś deklaracja, czy manifest. Z tym filmem jest jak z dobrym obrazem - zależnie od tego pod jakim kątem na niego spojrzymy, światło padać będzie padać na niego inaczej i zobaczymy trochę inną opowieść, inne jej warstwy. Zależnie od naszego nastroju, poglądów, temperamentu, Allen opowie nam nieco różne historie. Ktoś napisał, że to polemika z Dostojewskim, czy "przeciwieństwo Zbrodni i kary". Ja tego tak nie odbieram. Dla mnie to raczej echo starych neuroz Allena - maskowany zwykle śmiechem lęk przed zimnym, pustym Wszechświatem, którym rzadzi chaos i przypadek. Zauważyłem też, że ludzie rozmaicie odbierają scenę z obrączką odbijającą się od balustrady. Ktoś napisał, że bohater wygrał mecz, chociaż piłka spadła po jego stronie siatki. Ja jednak uważam, że on ten mecz przegrał, chociaż nie został ukarany. Przecież kara byłaby (podobnie jak w wypadku Raskolnikowa) przyjęta przez niego z ulgą, ponieważ dawałaby przynajmniej cień nadziei na to, że świat nie jest jednak bezduszny i stochastyczny. Dlatego dla mnie on jednak przegrał swój mecz. Bo gra nie toczyła się z policją, ale ze światem, to był mecz o zasady ludzkiej egzystencji. W końcowej scenie ja zupełnie nie czuję, że on coś wygrał, Raczej czuję jego przerażenie - on wie, że poniósł klęskę.

Nie twierdzę, że to jakaś "słuszna wykładnia" filmu. Rozumiecie jednak o co mi chodzi? Ten film jest jak ziarno - zasiewa w nas nasze własne myśli, inspiruje. Allen to nie jest polonista z podstawówki, ktory podaje nam kawę na ławę "co poeta chciał przez to powiedzieć", nie znosząc sprzeciwu. I to jest właśnie świetne w tym filmie. Ponieważ przeglądamy się w nim sami. I może trochę ułatwić nam to lepsze zrozumienie tego kim jesteśmy i co robimy w życiu.