Oh, szukałam tego wątku! Cieszę się, że ktoś również to zauważył. [SPOILER ALERT] Chris podczas zbrodni to sam Raskolnikow przecież, drżące ręce kiedy ładował strzelbę, ten moment, w którym stał pod drzwiami i czekał, aż sąsiad sobie pójdzie (u Dostojowskiego byli to prawdopodobnie malarze, nie pamiętam dokładnie), tyle, że tutaj sytuacja została trochę odwrócona, w książce bohater zabijał staruszkę, a druga kobieta była ofiarą przypadkową, w filmie Chris, zapewne zainspirowany powieścią, wykorzystał tę sytuację, żeby odwrócić uwagę od głównego motywu. Kolejnym podobieństwem jest postać komisarza policji, bardzo przenikliwego, który de facto rozwiązał sprawę. Do tego słowa Chrisa podczas gdy rozmawiał ze swoimi ofiarami, że czasami trzeba poświęcić niewinne osoby dla większego dobra. Tyle, że w filmie Chris dbał wyłącznie o swoje dobra, Raskolnikowi przyświecało coś więcej, no i książkowy bohater ostatecznie przyznał się do winy i ją odpokutował, a w filmie tego nie ma, choć, muszę przyznać, że czekałam na to do samego końca.