Filozofia buddyjska - tak, ale taka praktykowana przez zwykłego człowieka z tajlandii (który przecież wyrósł w tej kulturze) a nie mnicha. Mistycyzm - tak ale widziany przez pryzmat lokalnych legend i podań. Zdecydowanie film zmusza do własnych przemyśleń i interpretacji, a jeśli o nich mowa polecam tą recenzję http://www.film.org.pl/prace/wujek_boonmee.html i zgadzam się z jej autorem że trudność w odbiorze bierze się właśnie z odrębnego kręgu kulturowego (zapewne tak samo trudne okazały by się dla nich obrazy Larsa von Triera). Rozumiem założenia, przemawiają do mnie sceny, znajduję sens w dialogach, wiem że reżyser stosując (jak to określił ktoś na tym forum) "dłużyzny" chciał spowodować u widza pewien stan medytacji, głebszego spojrzenia na postawione zagadnienia. Niemniej jednak do mnie ten film nie przemawia tak jak zapewne twórca tego filmu by sobie życzył stąd też nie uważam go za arcydzieło (które powirzchownie zaciekawia i wciąga, spoglądając głębiej zachwyca by potem odsłonić jeszcze trzecie dno), co nie oznacza że film nie jest godny obejrzenia i polecenia.