Poprawka :) Akcja Rozgrywa się w Kanadzie, ale czy to ważne?

Ja ciągle przeżywam skręt kiszek i cholera mnie bierze, chciałbym, żeby to tylko z młodością było związane, to byłbym teraz z pod tego syfu wyzwolony! Xavier Dolan kręci kino naiwne, głupie, które sprytnie ukrywa pod płaszczykiem ambitnego, artystycznego kina, kto się daje nabrać ten się daje. To pewnie zależy od doświadczenia, w jego kinie nie ma nie tylko nic nowego, ale czuć na każdym poziomie tego filmu, że reżyser jest nieopierzony ( i już taki pozostanie). Co mu trzeba oddać, to że świetnie oddaje klimat dzisiejszej "pustej" młodzieży, ale trzeba sobie zdać sprawę, że Dolan też należy do "pustych", niestety:)

Nie wiem, jaki jest reżyser, ale to, co przedstawił widzom jest pewną uniwersalna prawdą. Reżyser nie tworzy dla wszystkich. Przecież nie każdemu dorosłemu musi podobać się kino młodzieżowe. Pięciolatkowi przeczytasz "Kubusia Puchatka", a starszym dzieciom zaczniesz czytać Lema. Tak jest w tym wypadku. Reżyser stawia młodzieńcze pytania: "Czy kiedyś te rozterki miną?". Dojrzałość młodzieńczych przemyśleń jest inna od dojrzałości przemyśleń kogoś, kto wychował dzieci.

Oczywiście, że tak. Sam jestem jeszcze gówniarzem, przynajmniej duchowo, ale Dolan kompletnie mnie nie przekonuje, z kolei Kubusia Puchatka wszyscy czytają, w innym miejscu może gdzieś napisałem, że komuś może się podobać tego typu kino, ale jak podkreśliłem wyżej wydaje mi się puste, Kubuś Puchatek przy całej swojej pierdoławatości nie jest mimo wszystko pusty:) Znam lepsze przykłady młodzieńczych przemyśleń, nawet jeśli nie są one dojrzałe, a jednak ciekawe, ale w przypadku Dolana odczuwam jakiś rodzaj pedalskiego rozpieszczenia od i tyle. Po za tym nie przesadzajmy, czasem dojrzałe myśli są naprawdę głupie i naiwne i na odwrót, młodość potrafi zauważyć coś czego dojrzali z kolei nie dostrzegają, ale ja tego nie widzę w Dolanie, dla mnie to zagubiony chłopak (pod względem filmowym a i pewnie osobowościowym, a mówię to tylko znając jego filmy, ale jak kiedyś powiedział Polański "Pokaż mi swój film, a powiem ci jakim jesteś człowiekiem";) W mojej ocenie pozostanie to pustym kinem, dla pustej młodzieży, ale nie potępiam tych którym to się podoba, każdy ma inne potrzeby, każdy też ma inne doświadczenia życiowe jak i kinowe:)

Dolan jeszcze się rozkręci. I tak pokazał coś więcej niż nie jeden przeciętny, polski film - nad czym ubolewam.
Jest bardzo zaangażowany w to, co robi i został dostrzeżony. Nie przekonują mnie jednak mało dojrzałe historie miłosne, które wnoszą "coś" o tej jak nazwałeś pustej młodzieży.
Mimo to bardzo świeży przekaz, ogląda się z zaciekawieniem. Zwolnione tempo w nadmiarze denerwuje i tutaj to odczułam.
Zaliczam to do kina emocjonalnego i pragnę zobaczyć więcej takich artystycznych przebudzeń.