Film ciekawy, zapadający w pamięć. Mocno oparty na faktach – historia najsłynniejszego, acz kontrowersyjnego szeryfa Zachodu oraz jego przyjaciela, rewolwerowca-gruźlika. - Śledzimy historię grupy braci, którzy robią karierę w miasteczku.
Bohaterowie napotykają na przeszkody „przygodowe”, które budują dramaturgię, ale zarazem stają przed dylematami aktualnymi i dziś – w którym momencie bezkompromisowość zmienia się w pychę? Czy wspieranie rodziny jest świętym obowiązkiem, czy też ogólna niechęć, jaka towarzyszy ze strony innych osób, nie staje się tak naprawdę przekleństwem tej rodziny? Jak dalece warto zachować niezależność? Jest to więc całkiem dobry dramat obyczajowy – ale zarazem, jak na western przystało, problemy często rozwiązuje się ołowiem.
Wspomnę o potencjalnych wadach filmu. - Po pierwsze, przy całym zaangażowaniu w akcję i sympatii dla bohaterów, chwilami oglądanie mi się dłużyło. - Duża część fabuły służy poznaniu różnic między charakterami gównych postaci - to dobrze, ale chwilami, jak na mój gust, za dużo tego dobrego. Druga wada - wielu twierdzi, że Wyatt Earp został przedstawiony jednak zbyt pozytywnie, a brzydota jego zachowań nie została dostatecznie wyeksponowana. Na pewno jednak nie odmalowano go jako postaci kryształowej, a wiele spraw kontorwersyjnych jest wprawdzie tylko zasygnalizowanych, ale na tyle wyraźnie, że odbiorca bardziej skupiony na biograficznym aspekcie filmu może sobie resztę "dośpiewać". Należę jednak do osób przekonanych, przynajmniej w ogólnym zarysie, do wersji wydarzeń tu przedstawionych. A to dlatego, że film prezentuje spójną psychologicznie wizję Earpa.
Wspaniała postać Doca Holliday'a - rewolwerowca, cynika, a zarazem człowieka wrazliwego. Wiele wskazuje, że taki był w istocie.. Postać "uroczego łajdaka" faktycznie urocza... kiedy mowa o tym filmie, przede wszystkim on przychodzi mi na myśl.