Zachwyciło mnie sposób przedstawienia ludzkich problemów w miejscu gdzie wszystko toczy się własnym rytmem na odludziu. Postacie w filmie nie czują jasnych stron swojego życia. Wszyscy mierzą się ze swoimi słabościami i niesprawiedliwością w świecie gdzie ludzie z zewnątrz nie pomogą oni sami muszą brać sprawy w swoje ręce to jest studium psychologiczne w którym coś co się stało jest już nieodwracalne i musi się dopełnić bo wzajemne braki zrozumienia doprowadzą że trzeba to odmienić za wszelką cenę poprzez samosąd. Ten film ma głębie i dusze a pokazanie wyborów i kierunków wybieranych przez postacie sterowanych przez podświadomość przez którą dalsze losy się po prostu rozstrzygną to jest mistrzostwo do tego dochodzą genialne zdjęcia w których kolory świetnie się wypełniają dzięki czemu mamy malownicze jakby odrębne miejsce które jest jedyne w swoim rodzaju to jest też swoista odwrotność życia bohaterów które jest puste, bezbarwne, smutne, szare w którym nikt na nic nie liczy a marzenia są czymś nieosiągalnym i te zdjęcia są metaforą że jest promyk nadziei na coś dobrego że życie może być piękne ale to jest złudzenie dla nas widzów. W tym filmie emocje są ukazane inaczej swoje robi że to tak odległe jest to dla nas miejsce nieznane, niezmierzone, zapomniane. Mamy dowód na to że pomysły się nie kończą że nadal są twórcy którzy potrafią takie tematy pokazywać i w sposób nowy, świeży. Brawa!!!