W sumie może dziwić stosunkowo słaba ocena filmu który najgorszy nie jest a mówiąc więcej może uchodzić nawet za całkiem poprawny i dobry (oczywiście to moje zdanie) Opowieść o młodej i zagubionej dziewczynie która z miłości popełnia głupie decyzje i naraża się wielokrotnie na niebezpieczeństwo nie wydaje się niczym nowatorskim. Początkowa odważna scena erotyczna w zasadzie nie szokuje co budzi lekki niesmak ale rozumiem że obecne standardy kina dążą do maksymalnej naturalności i realizmu. Właściwie ma to sens w odniesieniu lub w opozycji do "profanum" i "sacrum" które widzimy na przykładzie ciszy klasztornego życia. Zagubienie głównej protagonistki wydaje się główną osią filmu jednak właściwą bohaterką wydaje się milczącą siostra nowicjuszka która to w ostatnim dialogu właściwie wyrasta na główną postać całej opowieści. Ukazanie ludzkich temperamentów i różnic środowiskowych jest pokazane w sposób spokojny i neutralny. Na szczęście przez film nie przebija antyklerykalizm oraz moralizatorstwo i szukanie na siłę skandalu oraz kontrowersji. Bohaterka nawet nie jest w połowie drogi do podejmowania ważnych decyzji a ostatnia scena ucieczki przed falami wydaje się dokładnie to potwierdzać. Zakon był rodzajem spokojnej przystani gdzie bohaterka częściowo skonfrontowała swoje życie stanowiąc istotny element w duchowej drodze rozeznania młodej siostry zakonnej. Nie było tu patosu i zacięcia ale wydaje się że opowieść miała potencjał na więcej i zatrzymała się w połowie drogi. Ciekawy film na pewno wzbudzi skrajne emocje i oceny jednak w ostatecznym rozrachunku polecam.