Klimat niezwykły, za sprawą kostiumów, krwawych, brązowych i zielonkawych barw brudnych ulic XIX wiecznego Londynu, klimatycznej muzyki... Ale nawet najwspanialsza scenografia nie przykryje bardzo przykrego wrażenia, że ktoś niemiłosiernie męczył się nad scenariuszem. Akcja idzie ociężale, niewyraźnie, trochę przewidywalnie i mało klarownie. Bardzo dosadnie rozdzielono bohaterów na "złych" i "dobrych", gdzie złymi są oczywiście panowie spod znaku cyrkla. Na siłę wpleciono intrygę królewskiego rodu, tudzież wplątano w to masonów, bardzo obskurnie i niechlujnie powiązano i rozwiązano wszystkie wątki. Biedny Johnny Depp bardzo nieswojo czuje się w roli detektywa-jedynego-powiernika-tajemnicy-zagadki. Nie ma gdzie się rozhulać ze swoim wachlarzem aktorskim. Londyńczycy zostali natomiast baaardzo przerysowani, jako mieszczuchy, niechluje, żądne ziemskich rozkoszy i sensacji robactwo... Być może była to tylko jedna dzielnica, ale nie pokazano dla kontrastu innych. Jedyny kontrast to salony-ulica. Niszczeje przez to głębia, ponieważ widz ma wrażenie, że uproszczono mu wszystko do bólu, aby zbyt nie przemęczał się przy oglądaniu. A może zrobił to scenarzysta, aby nie zagmatwać się we własnych labiryntach? Tego nie wiemy...

Niepotrzebnie ukazano tu tyle scen przemocy, tyle krwi i seksu. Czasami lepiej nic nie pokazać, lub pokazać malutko, aby uzyskać lepszy efekt. Tutaj jednak ma to też swój urok - być może reżyser miał na myśli takie słowa: "nie owija się w bawełnę, tak przecież było". Szkoda tylko, że na tym się skupił, zamiast dać pełniejszy obraz, stworzyć raczej aurę grozy a nie filmu gore.
Przydałoby się o wiele więcej kontrastów, jakichś odniesień zachowań ludzkich, mniej marionetkowych postaci, bardziej ludzkich ludzi i oczywiście - mniej sztucznych dialogów.