Z ekranu wieje nuda. "Za drzwiami sypialni" miało potencjał na ciekawe kino, jednak nie udolny scenariusz adaptowany popsuł cały efekt misternie budowanych postaci i relacji między ludzkich. Fowlerowie zostali postawieni przez nie przychylny los w trudnej sytuacji, z którą musieli sobie jakoś poradzić. Na pozór wydaje się że potrafią się pogodzić z tragiczną śmiercią syna, ale tak jak to się dzieje w podobnym "American Beauty", tylko tłumią swoje prawdziwe emocje i odczucia. Obserwujemy to np. podczas genialnej kłótni Matta z Ruth, kiedy to Ruth wcześniej nie wykazująca żadnych objawów nie chęci do dziewczyny już nie żyjącego syna, twierdzi że zawsze była przeciwna temu związkowi i czyni Bogu ducha winną Celię, odpowiedzialną za śmierć Franka. Wydaje mi się że to stwierdzenie nie było wynikiem jedynie bez sensownego ale nagminnego i wytłumaczalnego w takich przypadkach, szukania winnego na którym można się bezpiecznie wyżyć. Ruth podczas tej kłótni obwinia także męża co spotyka się z wręcz piekielną ripostą Matta. Przyzwoity Matt jeszcze raz pokaże na co stać przeciętnego człowieka w obliczu nie codziennej sytuacji rozprawiając się po gangstersku z mordercą. Ostatnie pół godzinny filmu burzy tą wspaniałą senną atmosferę jaką twórcy fundowali mi przez półtorej godziny, i "Za drzwiami sypialni" zamienia się w bardzo ciekawe kino. Nie można odmówić temu filmowi naprawdę wielkich popisów aktorskich ale nuda dyskwalifikuje go w moich oczach całkowicie.