Od strony wizualnej, aktorskiej, reżyserskiej, zdjęciowej, montażowej, technicznej etc. właściwie nie ma się do czego doczepić. Dobrze utrzymana melodia opowieści, bez większych zgrzytów.
Natomiast fabularnie ten film jest liniowy jak gra komputerowa i brakuje mu głębi, mimo pseudo egzystencjalnych rozkmin bohatera. Tak troszkę zmierza to wszystko donikąd.

Momentem pierwszego ukłucia rozczarowania była bójka w domu na Florydzie, która miała już niestety charakter nieco komiksowy, coś jak filmy z serii John Wick. Główny bohater inkasował potężne ciosy, po których powinien mieć złamaną szczękę w kilku miejscach, dwukrotnie pękniecie podstawy czaszki, skomplikowane otwarte złamanie lewej ręki w łokciu, pęknięte wszystkie żebra, dwa złamania nogi oraz złamany kręgosłup, co najmniej raz.
Po takiej walce osoba nieprzytomna, w najlepszym razie, trwale sparaliżowana (prawdopodobnie do końca życia) odpala turbo-przyspieszenie i sprintem opuszcza posiadłość uciekając przed psem.
W ten oto sposób troszkę posypała się "powaga historii", jak to mawia mój kolega, gdy chce opisać filmy, które próbują opowiadać coś "na poważnie", a więc z zachowaniem minimum realizmu. Wiem, że to "znak czasu" a groteska w rodzaju John Wick stała się standardem kina akcji, ale od autora "The Game" czy "Se7en" chciałem oczekiwać czegoś innego.

No i potem coś się załamało w całej konstrukcji, włącznie z dziwacznym finałem.