Podoba mi się sposób przedstawienia scen z życia bohaterów. Obrazowe metafory, potoki
słów w rozmowach, które posiadają swoje drugie dno, kreacje postaci, a przede wszystkim
temat, który niby do znudzenia jest wciąż drążony. Uważam, że pewne sfery z istnienia
ludzkiego należy ciągle poruszać. Świat się zmienia, ale psychika jest nam dana od
początku, a że wraz z upływem czasu ona się rozwija, potrzebujemy obcowania z pewnymi
stałymi tematami odnośnie samego życia. Życzę sobie oglądania większej ilości takich
filmów.