Choćbym chciał, nie potrafię oceniać tego filmu, nie biorąc pod uwagę wieku reżysera. Gdybym przymknął oko na ten fakt, z pewnością moja opinia byłaby bardzo krzywdząca. Tymczasem tok myślenia 19latka jest tu aż nazbyt widoczny i dzięki temu cała historia nabiera autentyzmu. Gdyby stworzył ją starszy reżyser, wcale nie uwierzyłbym mu. Dolanowi ufam, bo wiem jak to jest mieć te -naście lat i czuję że przekazuje nam emocje towarzyszące mu w czasie procesu twórczego.
Jeszcze ciekawszą kwestią jest rozwój talentu widoczny już w czasie trwania filmu. Pierwsze sceny bywają drewniane, sztuczne, brak im jakiegokolwiek pomysłu. Później pojawiają się eksperymenty, muzyka zaczyna korespondować z obrazem, ujęcia robią się coraz ciekawsze, a aktorzy odważniejsi. Reżyser na naszych oczach uczy się mówić językiem kina. "Zabiłem moją matkę" z minuty na minutę robi się coraz ciekawsze. Choćby ukazywanie napięcia seksualnego między bohaterami w pierwszych scenach jest nikłe, a w drugiej połowie widzowie odczuwają każdy moment w którym postaci niezręcznie próbują się do siebie zbliżyć.
SPOILERY
Pewnych uproszczeń i naiwnych rozwiązań wybaczyć Dolanowi nie mogę. Choćby uczynienie ważnym zwrotem akcji sceny gdy dwóch złych homofobów kopie biednego bohatera-geja. Czy może być coś bardziej trywialnego dla kina queerowego? Albo zakończenia w którym reżyser sięga po filmy z dzieciństwa- wspólne spacery po plaży. To banał, wciskany w co drugim happyendzie.

Jest nieźle. Nawet więcej. Z zainteresowaniem będę śledził rozwój tego młodego twórcy, bo czuję że dopiero pokazuje pazury.