Skąd! Chociaż takich błędów nie rób.

Jak poszukujesz to już powinieneś/powinnaś znaleźć, mi to zajęło z 30 sekund.

ZABIŁEM MOJĄ MATKĘ w kinach studyjnych w Polsce od 14.01.2011

Właśnie obejrzałam i jestem pod ogromnym wrażeniem. Piękne zdjęcia - nietypowe kadry, intensywne kolory; dobrze wykorzystane slow i fastmotion. Świetna muzyka - nie przeszkadzałoby mi gdyby przez cały film grało to pianinko, ale miło zaskoczyło mnie dorzucenie np. Crystal Castles (scena w klubie). Aktorstwo też na dobrym poziomie.
Film w niebanalny sposób przedstawia całkiem powszechną rzecz: relacje nastolatek-matka. Hubert bardzo dobrze to ujął (oglądałam z ang napisami, więc wybaczcie jeśli coś źle zrozumiałam) - "Wszyscy nienawidziliśmy kiedyś nasze matki, niektórzy jedną sekundę, inni całe życie." Pięknie ukazana młodzieńcza (nad)wrażliwość, bunt; chęć odsunięcia się od matki, nienawiść do niej, ale jednocześnie - bezwarunkowa miłość.
Dolan świetnie też poradził sobie z homoseksualnością Huberta. Chłopak jest, "sceny" są, jest rozstanie, ale wszystko to jest na drugim planie i nie tak głośne i dramatyczne jak główny wątek matka-syn.
Tak więc polecam

Ten film ma w sobie tak magnetyczą siłę przyciągania, że mogę to porównać chyba tylko z "Milczeniem" czy "Namiętnościami" Bergmana. Dolan rozciąga materię filmu w taki sposób, że wydaje się, już więcej powiedzieć nie można. Tymczasem jego kolejne dzieło ("Wyśnione miłości") jest jeszcze bardziej "wewnętrzne". Daję głowę, że za parę lat Dolan będzie wymieniany obok Hanekego, Von Triera i Almodovara.

W przeciągu ostatniego tygodnia obejrzałem obydwa filmy Dolana i muszę przyznać, że są tą przemyślane i dopracowane obrazy. Gość, mimo młodego wieku, jest już świadomy możliwości, jakie daje chociażby operowanie kadrem, kolorami czy tempem akcji. Czekam na kolejne filmy, ciekawe czy poradzi sobie w tematyce wykraczającej poza jego własne życie.