Jakiekolwiek uczucia wzbudził we mnie tylko McAvoy (wycisnął z roli co się dało) i Maggie Smith. Cała historia mogła być lepiej opowiedziana, brakowała napięcia, między parą kochanków żadnego iskrzenia oprócz sceny balu nie zauważyłam. Mam wrażenie, że reżyser wyciął sporo materiału znajdującego się między "zapoznaniem" się Jane i Lefroya a balem, inaczej nie potrafię sobie wytłumaczyć luki w relacjach łączących parę głównych bohaterów. Anne poza urodą nic do filmu nie wniosła (konsultanci od kostiumów zresztą również). Nie oczekiwałam kina psychologicznego, ale psychologię postaci można było pogłębić. Pomimo tego wszystkiego i dodatkowo przewidywalności, film dało się oglądać, takie tam romansidło na babski wieczór (i zaiste, kilka jednostek w kinie chlipało). Do prawdziwych wzruszeń jednak daleka droga.