Ale po jakiś 40 minutach ewidętnie kończą sie pomysły, po śmierci męża robi się bardzo nudno, nasza bohaterka szuka poprzedniego opiekuna dziecka cooo do niczego nie prowadzi opowiada on w zasadzie identyczną historie i niczego nie wyjaśnia, potem film stara się być psychologiczny i z przesłaniem bo to była trauma z dzieciństwa wow wystarczyło, że mama była miła dla cancer mana i wszystko dobrze się kończy, strasznie tanie i słabe zakończenie + nie do końca miało jakikolwiek sens ci rodzice byli bardzo mili dla dziecka i tu nawet matka zaczeła być zła i próbowała go wykorzystać do własnych celów co oczywiście nigdy nie zostaje zaadresowane, tymczasem ojciec, który chyba nie zrobił nic złego przez cały film zostaje zabity więc wniosek jest prosty jak ktoś nie zacznie mówić o swojej traumie to po prostu zacznij za niego! Nie wiem też do końca czym jest zakończenie na początku zinterpretowałem je jako: Wszyscy dostają dobre zakończenie dzięki twojej mocy, ale to nie do końca pasuje ojca, którego wessał cancer man nie ma przy nich za to jest z ich 1 dzieckiem, więc pomyślałem, że może ma być to wyobrażenie nieba, które zostało kilka razy wspomniane, wszystkie martwe postacie tam są szczęśliwe nooo ale pan, który na początku chciał zastrzelić dziecko też tam był, a on żyje, był też fragment o chłopcu, który zniknął w szkole, który wraca do rodziców, więc wychodzi taki zagmatwany happy end gdzie wszyscy są szczęśliwi i fajrant a to jak to możliwe to już nie ważne nie ważne patrzcie na motylka ładny ładny.