Ja uważam, że w tym filmie akurat nie ma nudnych momentów w przeciwieństwie do innych filmów Antonioniego, gdzie bohaterowie dużo gadają, ale trudno skupić się na fabule. Po za tym wątpię, aby Antonioni robił swoje filmy tylko dla ludzi inteligentnych, myślę, że nie był aż takim ignorantem. A i muszę to dodać, fabuła Zawód: reporter nie jest skomplikowana, wręcz jest bardzo prosta.

Dłuższe sceny zafundowała Sofia Coppola w Somewhere :). Ja film oglądałem od połowy bo akurat leciał na kanale , na którym nie ma reklam. I chociaż nie wiedziałem o co chodzi, wiedziałem że kręcił go mistrz kina. Oglądałem dla klimatu, dźwięku cykad, słońca, bieli tynków. Do wyboru był film z Van Dammem na innym kanale. A jak czytam komentarze, to widzę, że wielu oglądających film od początku, też nie bardzo załapało fabułę, więc niewiele straciłem. Ostatnia scena -fiat pięćsetka, citroen, plac dymiącej ziemi, dziadek siedzący pod murem. Czy kiedyś nie było fajniej?

Na tym kanale są reklamy (tylko krótsze i mniej :)

Takie wtrącenie, abstrahując od treści i wartości filmu - dłuższą scene zafundował Tarkowski w Nostalgii - mowa tu o scenie finałowej.

Ponad to sceny w Barwie Granatu Paradżanowa mogą też być dłuższe.

Co faktu nie zmienia, ze finałowa scena "Zawodu..." jest bardzo dobra, choć to zakręcenie na koniec i "nierozpoznanie" bohatera przez żonę jest jak na moje zbędnym utrudnianiem odbioru filmu, do teraz nie wiem jak zrozumieć końcówkę tej sceny i wcale mi sie ta niewiedza nie podoba. Nie czuje mnogości interpetacji tylko niepotrzebne problemy ze zrozumieniem, nadmierne zakręcenie w fabule.

Głownie z tego powodu znacznie bardziej podobały mi się włoskie filmy Antonioniego czy Powiększenie.

Moim zdaniem interpretacja sceny finałowej jest bardzo prosta. Znała pani tego człowieka ? Nie - co jest prawdą. Nie widziała czego chce, do czego dąży, co jest jego marzeniem, nie wiedziała jaki jest naprawdę, bo po tym co zrobił fingując własną śmierć nie mogła inaczej stwierdzić. Jak mogę znać człowieka żyjąc nie z nim a obok. A Dziewczyna znała go dobrze. Dogadywali się nawzajem i byli kimś więcej niż kochankami.