Scenariusz był tani, ale reżyseria to już tandeta jakiej świat od lat nie widział. I te pretensjonalne zwolnione ujęcia.
Niewątpliwa Uroda Carli Gugino to za mało, by powiedzieć/napisać cokolwiek dobrego o tym filmie. Może tylko to, że fajnie pomyślana była jedna (tylko jedna) scena w filmi:e: wywiad u psychiatry, gdy oekran został przecięty w pół i możemy jednocześnie obserwować Pacino i De Niro odpowiadających zupełnie inaczej na te same pytania.
Ale to i tak dno.
Ideał sięgnął bruku.