Z trudem, nieodpartym wrażeniem, iż mam do czynienia najwyżej z debiutem reżyserskim, unoszącym się wokół aromatem "niski budżet?" i zgrzytaniem zębami na myśl, że świat mógłby zafundować nam więcej takich scenarzystów, dotrwałem szczęśliwie do listy płac. Przed pokusą zrobienia użytku z przycisku STOP w dzielących mnie od tej chwili 90 minutach powstrzymywała mnie jedynie, muszę się przyznać, buźka Ricci i inne jej, nazwijmy to, atrybuty. Tyle cukrzenia. Ten film jest kiepski. O ile z wątku, który leży w tle - Zgromadzenie, dałoby się sklecić całkiem przyzwoity obraz z dreszczykiem, horror nawet, tutaj zaprzepaszczono szansę, nie serwując nam nawet komedii. Ten film nie ma logiki. Brnie do przodu na rozkletotanej historii po drodze improwizacji, na siłę składanej do kupy, jak mi się jawiło podczas seansu, akcją (?). Ten film nie zaskakuje. Zaliczyć Zgromadzenie do dreszczowców, horrorów to nadużycie (i to jest w tym filmie straszne). Nie ma mowy, by widz doznał zaskoczenia, bo gdzieżby miało to nastąpić, skoro całość liniowo zmierza ku wyczekiwanemu końcowi. Twórcy miętoląc tworzywo nie zafundowali nam nawet tandetnego "Buu!", które wyrwałoby nas choć na moment z przyglądania się tej jawnej żenadzie i kołatania myśli: "Rany, i co jeszcze...".
Wystawiając naciąganą ocenę 4, jednocześnie odradzam państwu film, chyba, że faktycznie macie państwo pilne półtorej godziny do zabicia.