Film miał naprawdę olbrzymi potencjał, ale niestety scenarzyście zabrakło chyba pomysłu albo wyczucia dramatycznego i zamiast doprowadzić akcję do punktu kulminacyjnego stopniowo wygasił napięcie narastające w pierwszej połowie filmu. Przyniosło to efekt - delikatnie rzecz ujmując - rozczarowujący.

Mamy tutaj wszystko, czego potrzeba do stworzenia kultowego dzieła - świetną realizację, dobrych aktorów, pomysłowo dobrany soundtrack. Jak zauważył ktoś w innym temacie, od początku twórcy wzbudzają w nas poczucie nieokreślonego niepokoju i kreują oczekiwanie, że zaraz ,,coś" się wydarzy. Po przybyciu bohaterów na camping, na którym ma odbyć się wieczór kawalerski, film przybrał nieco teatralnego charakteru i osobiście przywodził mi momentami na myśl ,,Zaproszenie" Kusamy, które bardzo cenię.

Niestety, po kolacji w ruinach, kiedy to atmosfera zgęstniała na tyle, że wydawało się, że wystarczy iskra do zapłonu i solidnej eksplozji, obserwujemy powolny zjazd. Widz nerwowo spogląda na zegarek, uświadamiając sobie, że finał coraz bliżej, a zamiast oczekiwanej burzy dostajemy petardę o gabarycie osławionych w czasach mojego dzieciństwa ,,piccolo". Narkotyczny seans z prostytutką jest ciekawy w wymiarze estetycznym, ale daleko mu do oczekiwanego i - wydawało się - zapowiadanego przez reżysera przesilenia.

Żeby nie było - absolutnie nie oczekiwałem slashera i scen w rodzaju ,,Teksańskiej masakry...", jednak trailer i napięcie budowane w pierwszej połowie zapowiadały, że będzie to mocny, mięsisty obraz, który na długo pozostanie w pamięci. Tymczasem zamiast krwistego steka otrzymujemy dobrze przyprawione tofu.