Jak często dzieje się w wypadku trylogii - część druga, niezależnie od jakości, nie nadaje się do samodzielnego oglądania. Po perypetiach, związanych z wejściem na drogę miecza (I ogniwo cyklu), Musashi zdobywa doświadczenie w kolejnych, bezkompromisowych pojedynkach. Pierwsza część trylogii odznaczała się zaskakującym, miejscmi porywającym scenariuszem. Tu jest zwyczajniej: kontynuacje starych wontków, wprowadzenie nowych... Całość nie tyle razi, co raczej bawi pewnymi naiwnościami.
Film porównałbym do skądinąd świetnego "Spartakusa" z 1960: wielka, epicka opowieść w realiach historycznych, bogata oprawa, świetny aktor w dynamicznej roli tytuowej - a jednak film ogląda się raczej jako dokument czasów, w których powstał, a nie żywą opowieść. Szkoda!
Po bardziej samodzielnej cz. I - godny polecenia. Osobno - raczej nie.