Powiem tak: nastawiałam się na coś absolutnie fantastycznego. Na coś jak "Thelma i Louise" tylko po włosku i z trochę bardziej osobliwymi bohaterkami. Niestety, tak jak początek filmu jak całkiem udany i przyjemnie się go ogląda, tak od połowy film to istna włoska telenowela. Ja rozumiem, że Paolo Virzì ma trochę taki styl, no ale bez przesady. W filmie "Coś pięknego" ten zabieg udał mu się zdecydowanie bardziej, niż tu. Nie mówię, że Paolo jest złym reżyserem - potrafi tworzyć ciekawe historie i fajnych bohaterów ale mam wrażenie, że nie potrafi tworzyć spójnych historii i po prostu to wszystko się tzw. "kupy nie trzyma". Dopóki w filmie była jeszcze jakaś tajemnica, tzn. nieznana przeszłość bohaterek, film był dość ciekawy i trzymał w napięciu lecz gdy wszystkie niedopowiedzenia zostają odkryte - film traci całkowicie.
Muszę też przyznać, że aktorsko o wiele bardziej przekonała mnie Tedeschi, niż Ramazzotti. Tedeschi bardzo pasowała mi do swej roli, spisała się naprawdę świetnie, zaś Ramazzotti wypada bardzo sztucznie, choć jej charakteryzacja jest niesamowita - to przepiękna kobieta, a zrobili z niej naprawdę przerażającą istotę. :D
Od pewnego momentu filmu przestał mi się też podobać sposób pracy kamery. Był właśnie taki "serialowy", nie wiem jak to określić. A sceny wspomnień Donatelli nakręcone są już w ogóle bez jakiegokolwiek polotu.
No cóż, jak w tytule: mogło być bardzo dobrze, wyszło średnio. Ale jest to film jak najbardziej do obejrzenia i myślę, że wielu osobom może przypaść do gustu.