JC wzorował się na nim. Oczywiście nie pozostało bez szwanku to co robił, miał liczne urazy koci, czaszki, o niektórych nawet nie wiedział, wyszły podczas jakiegoś badania już w podeszłym wieku :) To co w nim cenie, to że miał genialne wyczucie własnego ciała i refleks co komizmu scen - patrz filmik jak niby pchnoł pociąg, kiedy po prostu obok niego przechodził. W kontrakcie miał zapisane, ze nie wolno mu się uśmiechać, stad jego postać zawsze miała ten kamienny wyraz twarzy. Chaplin był dobrym aktorem, ale nie super kaskaderem. Długo nie mógł znalezc swojego stylu, kopiował miedzy innymi Harolda Loyda - kolejny genialny aktor kaskader, który za oddanie pracy zapłacił utrata palców u jednej reki. Chaplin i Keaton uważani byli za rywali, ale raczej zamiast nienawiści czuli do siebie szacunek za wkład w kino i umiejętności. Chaplin zaprosił Keatona do zagrania w Światłach wielkiego miasta - swojego rodzaju hold jednego aktora dla drugiego, to wspólne ceny tam i mały trolling Keatona w scenie śmierci bohatera Chaplina :)