Może ci zniszczyć wyobrażenie, ale sama książka jest pełna zmyślonych historii i opowiada raczej o domniemanych zasługach Potockiej niż o Ciechowskim. Nie polecam.

Czytając tę książkę odniosłam wrażenie, że została napisana na kolanie. Dosłownie. Natomiast Potocka myśli, że napisała wielkie arcydzieło, co oczywiście jest bzdurą! Autorka fragmentami Ciechowskiego wręcz miesza z błotem. Po prostu Potocka jako osoba (w swoim mniemaniu WIELKA, CUDOWNA i NAJLEPSZA) nie pogodziła się z faktem, że Grzegorz ją zostawił dla Ani. JĄ dla zupełnie przeciętnej, skromnej Ani. Teraz na łamach tej nieszczęsnej książki oczernia go w oczach jego fanów. Opowiada jakieś wymyślone bzdurne historie JAK ON JĄ MOCNO KOCHAŁ. I JAK TAK NAPRAWDĘ BYŁO Z ANIĄ I ŻE GRZEGORZ ZAWSZE KOCHAŁ POTOCKĄ I NIE CHCIAŁ JEJ ZOSTAWIĆ. Tylko szkoda w tym wszystkim, że Grzegorz nie żyje i nie może wypowiedzieć się na ten temat. Potocka zdradza pewne intymne chwilę jakie dzieliła z Ciechowskim. Generalnie uważam, że książka powstała tylko dlatego, bo Potocka chcę jeszcze jechać na tyłku Grzesia.