"[...] wiek między szóstym a osiemnastym rokiem życia nie jest wcale tak dogodny do nauki, jak
się to powszechnie przyjmuje. Oczywiście najłatwiej jest się wtedy uczyć czytania, pisania i
liczenia oraz języków, bez wątpienia jednak możliwość rozumienia historii, filozofii, religii,
literatury, psychologii itd. jest w tym wczesnym okresie ograniczona i nie staje się idealna nawet
koło dwudziestki, kiedy uczy się tych przedmiotów w college'u. Żeby naprawdę zrozumieć
problemy z tej dziedziny, człowiek musi niejednokrotnie dysponować znacznie większym
doświadczeniem życiowym niż w wieku studenckim. Dla wielu ludzi trzydziestka lub czterdziestka
to wiek znacznie odpowiedniejszy do nauki - w sensie rozumienia raczej niż zapamiętywania - niż
lata szkoły albo college'u, a często ogólne zainteresowania są też silniejsze później niż w
burzliwych latach młodości. To w tym właśnie wieku człowiek powinien mieć też swobodę
całkowitej zmiany zawodu, a zatem szansę podjęcia znów studiów - taką samą, jaką dziś dajemy
wyłącznie ludziom młodym."