mieszające się barwy , strzepy głosów i popularnych melodii o miłośći nadają tu swoisty rytm "transowi zycia", który nieuchronnie kojarzy się z "tańcem śmierci", rozypane fabuły Wonga Kar -Waia maja w sobie magię ale i groze snu, wywołuja w widzach poczucie osamotnienia i smutku