Kazimierz Deyna 

Urodził się 23 października 1947 r., zmarł 1 września 1989 r. Środkowy pomocnik. W reprezentacji rozegrał 97 spotkań, strzelił 41 goli. Obecnie uznawany za najlepszego zawodnika w historii polskiego futbolu. Kapitan reprezentacji na igrzyskach w 1976 r. oraz MŚ w 1974 r. i 1978 r.
Złoto olimpijskie w 1972 r., które zapoczątkowało sukcesy polskiej reprezentacji, było w największej mierze jego zasługą. Nie tylko dobrze rozgrywał piłkę, ale też z dziewięcioma bramkami został królem strzelców. Cztery lata później poprowadził drużynę do srebrnego medalu w Montrealu. Podczas MŚ w 1974 Deynę uznano za trzeciego gracza imprezy, za Johanem Cruyffem i Franzem Beckenbauerem. Taka sama była kolejność w prestiżowym plebiscycie "France Football" na najlepszych piłkarzy Europy.
W reprezentacyjnej karierze Deyny jest tylko jeden nieudany epizod. Na mistrzostwach w Argentynie w 1978 r. gdy rozgrywał 100. mecz w biało-czerwonych barwach, nie wykorzystał rzutu karnego w spotkaniu z gospodarzami mundialu.
Niemal całą karierę klubową związany był z Legią Warszawą, z którą nie tylko dwukrotnie sięgał po mistrzostwo kraju, ale także awansował do półfinału Pucharu Europy. Po mundialu w Argentynie wyjechał do angielskiego Manchesteru City, ale nie był to trafny wybór. Odrodził się w USA, gdzie stał się jedną z największych gwiazd tamtejszej ligi, w popularny tam futbol halowy.
Występom na boisku towarzyszyły jednak kłopoty w życiu osobistym i problem alkoholowy. W 1989 roku na jednej z amerykańskich szos zasnął za kierownicą. Zginął w wypadku samochodowym. W 2012 roku jego prochy zostały sprowadzone do Polski i złożone na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.