Rock powstał z buntu wobec skostniałych wartości mieszczńskiego życia. W "The Runaways" pada zdanie, że rock to muzyka wyrzutków. Chociaż nie oddaje ono całej prawdy o tej muzyce to jednak w dużej mierze tak właśnie jest. W tym filmie jest pokazany ten element młodzieńczej dekadencji. Widzimy też cynizm show businessu, a także to że życie w blasku fleszy, życie według hasła: sex & drugs & rock'n'roll jest destruktywne dla nieodpornego młodego umysłu nastoletniej gwiazdy. Bo co to w końcu jest sława gwiazdy show businessu? To sytuacja, kiedy wielu ludzi uważa cię za kogoś, kim nie jesteś. I gwiazda musi się z tym zmierzyć. Wolno jej uznać, że nie da sobie z tym rady, że to zbyt wiele, bo przecież tak naprawdę to wielkie, wysysające z sił szaleństwo. Może wtedy powiedzieć: "I want my life back". Każdy z nas ma prawo żyć wlasnym życiem, dokonywać własnych wyborów, być sobą. To prawo czyni nas wolnymi jednostkami. Widzimy to wszystko w tym filmie. Są pewnie lepsze filmy o rocku, ale Twoja ocena jest tyleż emocjonalna, ile niesprawiedliwa i ślepa. Dla mnie "The Runaways" 7/10.

P.S. Nie mówiąc o tym, że muzyka jest naprawdę dobra, chociaż Dakota Fanning to nie Chery Curie, a Kristen Stewart to nie Joan Jett (mam na myśli oczywiście poziom umiejętności muzycznych).