Główni bohaterowie "Kolorów raju" oraz "Wierzby" (Beed-e majnoon) to osoby które są niewidome. Ja sam choruję na genetyczną chorobę, która prowadzi do powolnej utraty wzroku. W "Pieśniach wróbli" temat filmu zawiązuje się wokół aparatu słuchowego, którego gubi pewna dziewczynka. Ja również noszę aparaty słuchowe. Jakby tego było mało to w "Dzieciach niebios" główny bohater startuje w zawodach biegowych. I właśnie, jestem zapalonym biegaczem maratończykiem;)
Dla mnie to wprost niezwykły zbieg okoliczności. Nie sądziłem nigdy że kino irańskie może wywołać we mnie takie emocje. Majid wszytko opiera na prostych środkach przekazu bez zbędnego efekciarstwa. Bo to w prostocie kryje się największe piękno. Pokazuje, że szczęście to małe drobiazgi z których zbudowane jest nasze życie. Jednocześnie temat niepełnosprawności pokazuje bez patosu ani przygnębiającego smutku.
Jestem wdzięczny temu rezyżyserowi, że mogłem odkryć jego dzieła i doświadczyć tyłu wzruszeń.