Zakopane, 1914. Czterech artystów budzi się po szalonej, narkotycznej imprezie nie dość, że zamieszani w rewolucyjną intrygę, to jeszcze z trupem na kanapie.

Gosia, Dominika, Ewelina i Alicja wychowankami przebywają w Młodzieżowym Ośrodku Wychowawczym w Goniądzu pod Białymstokiem. Umieścił je tam sąd, bo sprawiały kłopoty. Nie chodziły do szkoły, wpadły w złe towarzystwo, sięgały po alkohol i narkotyki. Mają na koncie przestępstwa: kradzieże, handel narkotykami, pobicia. Same też są ofiarami domowej przemocy, dziećmi zaniedbanymi emocjonalnie, z dysfunkcyjnych rodzin. Nastoletnia Dominika marzy o własnym dziecku. Wychowanki placówek resocjalizacyjnych często zachodzą w ciążę. Nie jest to wyłącznie efekt braku edukacji seksualnej, demoralizacji czy nieodpowiedzialności. W ich świecie pełnym koszmarnych przeżyć własne dziecko staje się marzeniem o bezwarunkowej miłości i szczęśliwym domu. Dominika osiąga swój cel – po wakacjach ma już chłopaka i jest w ciąży. Ale rzeczywistość, w której się znalazła, zdecydowanie odbiega od marzeń. Z kolei Gosia - najbardziej zbuntowana dziewczynka w ośrodku - odrzuca powszechne wśród koleżanek marzenia o miłości, dziecku i szczęśliwym domu. Chce być wolna. Marzy o wielkiej ucieczce.

Grupa przyjaciół postanawia, że do końca kolacji wszystkie rozmowy telefoniczne mają być w trybie głośnomówiącym, a SMS-y odczytywane na głos.

Piątka przyjaciół postanawia reaktywować swój dawny zespół o nazwie Exterminator. Pani burmistrz obiecuje im w tym pomóc dając dotację.