Nazywany hiszpańskim Melies`em, może i nie bezzasadnie, bo jego filmy na pierwszy rzut oka faktycznie kojarzą się z twórczością francuza, ale jest jedna rzecz która wyróżnia filmy Segundo de Chomon`a. Stosował on animacje poklatkową i to fenomenalnej jakości. W zestawieniu z żywymi aktorami robi niesamowite wrażenie. W „Nawiedzonym domu” (1908) mamy prawdziwe stoliczku nakryj się, z zadziwiająco szczegółową animacją, a w „Elektrycznym hotelu” (1908) animacja połączona jest z aktorami. Ten ostatni film nadaje się na pełen metraż, trochę fabuły na wstępie połączonej z pokazanymi możliwościami hotelu i rozwinięcie koncepcji z ostatniej sekwencji w główny motyw filmu. To by mogło się udać, szczególnie, że Segundo miał zmysł filmowy, budował swoje filmy z kilku ujęć, stosował zbliżenia a nawet ruch kamery. Pod tym względem zdecydowanie przewyższał Meliesa.