Xiaoshuai Wang I

Wang Xiaoshuai urodził się w 1966 roku w Szanghaju. Kiedy miał zaledwie kilka miesięcy, nastanie Rewolucji Kulturalnej zmusiło jego rodzinę do przeniesienia się do Guiyang w prowincji Guizhou. Jego ojciec został reżyserem w miejscowej operze podczas gdy matka pracowała w fabryce. Po trzynastu latach, czyli w roku 79. rodzina przeniosła się do Wuhan w prowincji Hubei.
W 1981 15-letni wówczas Wang wyjechał do Pekinu by tam rozwijać swój talent malarski w szkole średniej przy Akademii Sztuk Pięknych. Po ukończeniu szkoły postanowił porzucić karierę malarza i zapisał się do Pekińskiej Akademii Filmowej na wydział reżyserski. Po opuszczeniu Akademii w roku 1988 wysłany został do studia filmowego Fujian, by tam przez dwa lata pracować w roli asystenta. Wrócił z powrotem do Pekinu i, choć bez grosza przy duszy, z zapałem do nakręcenia własnego filmu.

W 1993 nakręcił swe pierwsze dzieło, którym było "Dongchun de rizi" ("The Days") opowiadające o relacjach między dwójką artystów z Pekinu. Główne role zagrali w nim przyjaciele Wanga, a sam film kręcony był tylko w wolnym czasie w weekendy i kosztował niecałe 10000$.

Wang Xiaoshuai, jako, że należy do tzw. Szóstej Generacji chińskich filmowców (Zhang Ke Jia, Zhang Yuan, Zhang Ming) w swych filmach przedstawia różne strony ludzkiego życia w Chinach.
Szósta Generacja zwana jest też często Generacją Miejską, co z pewnością odnosi się do Wanga, który miał to szczęście, że nie został zesłany waraz z rodziną do żadnej rolniczej wioski. Żyjąc przez całe życie w mieście, w swoich dziełach wiernie obrazuje styl życia Chińczyków oraz ich niecodzienną codzienność. "Problem" jednak w tym, że filmy, zarówno Wanga jak i całego jego pokolenia, przedstawiają Chiny wg. chińskiej krytyki w świetle negatywnym. Realizm z jakim są kręcone czyni je produkcjami undergroundowymi, na które trzeba szukać inwestorów poza granicami kraju. Filmy te, jak łatwo się domyślić, nie są dystrybuowane w Państwie Środka, gdyż nigdy nie otrzymałyby akceptacji rządu i nie przeszłyby przez twardą cenzurę. Mimo to, płyty i kasety z filmami są chętnie (nielegalnie) kopiowane i prezentowane w wielu chińskich klubach filmowych.

Jak mówi sam Wang: "Kręcenie undergroundowych filmów jest taką opcją produkcji, która daje największą wolność. W systemie jaki mamy obecnie, kino podziemne pozwala na wszechstronność i niezależność. Jednak póki jest to nielegalne, skala projektów pozostanie niewielka a pracować trzeba będzie w nienaturalnych warunkach."