Zygmunt Hübner 

Zygmunt Hübner, urodzony 23 marca 1930 roku w Warszawie, zmarł 12 stycznia 1989 roku w tym samym mieście, był wybitnym polskim aktorem filmowym i teatralnym, reżyserem, publicystą oraz pedagogiem. Swoją karierę artystyczną zaznaczył rolami w filmach takich jak "Blaszany bębenek", "Samson" czy "Westerplatte". Zasłynął również jako reżyser w cyklu "Teatr Telewizji". Za swoją działalność został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski. Zygmunt Hübner pozostaje ważną postacią polskiej kultury, szczególnie polskiego teatru powojennego.

Wczesne lata
Zygmunt Hübner pochodził z rodziny inteligenckiej; jego ojciec był prawnikiem i politykiem. W latach 1948–1950 studiował historię sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie kształcił się aktorsko w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Warszawie, którą ukończył w 1952 roku. W 1956 roku uzyskał dyplom reżysera teatralnego na tej samej uczelni. Swoje pierwsze kroki na scenie stawiał jako aktor w Teatrze Ludowym w Warszawie w latach 1952–1953, a następnie w Teatrze Narodowym w Warszawie w latach 1953–1954. Już na tym wczesnym etapie kariery wykazywał zainteresowanie nowoczesnymi formami teatralnymi i otwartość na eksperymenty artystyczne.

Historia kariery
Po ukończeniu studiów aktorskich, Zygmunt Hübner związał się z Teatrem Wybrzeże w Gdańsku, gdzie łączył pracę aktorską z reżyserską, pełniąc w latach 1958–1960 funkcję kierownika artystycznego. Kolejnym ważnym etapem było dyrektorowanie Teatrowi Polskiemu we Wrocławiu w sezonie 1962/1963. Przełomowym momentem w jego karierze było objęcie w 1963 roku dyrekcji Narodowego Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, którą sprawował do 1970 roku. Pod jego kierownictwem Stary Teatr stał się jednym z czołowych ośrodków teatralnych w Polsce, znany z nowoczesnej linii repertuarowej i promocji młodych twórców. Po okresie krakowskim, od 1975 roku aż do śmierci, kierował Teatrem Powszechnym w Warszawie, początkowo jako dyrektor artystyczny, a od 1977 roku jako dyrektor naczelny. Przez wiele lat był również związany z Państwową Wyższą Szkołą Teatralną w Warszawie, gdzie wykładał i pełnił funkcję dziekana Wydziału Reżyserii w latach 1975–1981. Zygmunt Hübner zmarł w Warszawie 12 stycznia 1989 roku.

Najważniejsze role
Do najważniejszych ról Zygmunta Hübnera można zaliczyć:
- major Henryk Sucharski w filmie "Westerplatte".
- dr Michon w filmie "Blaszany bębenek".
- Samson w filmie "Samson".
- Fred w spektaklu "Ladacznica z zasadami".
- Inny w spektaklu "Aktor".
- Paweł w spektaklu "Pierwszy dzień wolności".
Wszystkie filmy i seriale z udziałem aktora znajdziesz TUTAJ.

Nominacje i zdobyte nagrody
Zygmunt Hübner był wielokrotnie wyróżniany za swoją bogatą działalność artystyczną i organizacyjną. Wśród najważniejszych nagród znalazły się Order Odrodzenia Polski oraz Medal 40-lecia PRL. Otrzymał również Nagrodę Prezesa Rady Ministrów I stopnia w 1979 roku, a także Nagrody Ministra Kultury i Sztuki III stopnia za działalność kierowniczą i reżyserską w latach 1967 i 1977. Miasto Kraków uhonorowało go Nagrodą Miasta Krakowa w 1968 roku. Pośmiertnie został uhonorowany Nagrodą im. Konrada Swinarskiego redakcji miesięcznika "Teatr"w 1990 roku oraz Nagrodą im. Stanisława Ignacego Witkiewicza za "Teatralną Książkę Roku" w 1992 roku.
Pełną listę nominacji i nagród można znaleźć TUTAJ.

Działalność poza aktorstwem
Poza pracą aktorską, Zygmunt Hübner prowadził szeroką działalność reżyserską, dyrektorską, publicystyczną i pedagogiczną. Był autorem ponad 30 spektakli w Teatrze Telewizji oraz wyreżyserował filmy takie jak "Co jest w człowieku w środku?", "Gonitwa" i "Seksolatki". Jako dyrektor kierował Teatrem Polskim we Wrocławiu, Starym Teatrem w Krakowie i Teatrem Powszechnym w Warszawie. Pisał eseje, recenzje i felietony do wielu czasopism, m.in. "Dialogu", "Teatru" i "Odry", często publikując pod pseudonimem J. Sulicki. Był także autorem dramatów poruszających ważne kwestie społeczne i filozoficzne, takich jak "Ludzie Cesarza". Jako pedagog kształcił wielu młodych artystów teatralnych.