Jerzy Michotek 

Nazywał siebie ''starym, naiwnym lwowskim dzieckiem''. Przez całe dorosłe życie -w piosenkach, wierszach, filmach, w reżyserowanych przez siebie widowiskach -pielęgnował pamięć o mieście, w którym przeżył młodość. Beztroską i bezpieczną, bogatą w piękne znajomości i zawsze wierną przyjaźń.

Pochodził z zacnej rodziny od pokoleń osiadłej we Lwowie. Znana ze znakomitych wyrobów cukiernia pana Feliksa Michotka, ojca późniejszego lwowskiego barda, mieściła się w starożytnej kamienicy w Rynku nr 24. Jak wspomina inny lwowski patriota, Jerzy Janicki, ''tu właśnie, w podwórzu, wypiekał on swe słynne strudle, które konsumować można było i na miejscu, w cukierni zwanej 'Słodki Kącik'.

Jerzy Michotek podzialił los wielu Polaków z kresów. Po wejściu Rosjan do Lwowa [1939] został zesłany do kopalń Workuty, skąd powrócił po prawie siedmiu latach z mocno nadwyrężonym zdrowiem. We Wrocławiu ukończył studia uniwersyteckie (specjalność -historyk literatury polskiej), następnie złożył eksternistyczny egzamin aktorski i reżyserski.

Gdy w latach 50. grał w teatrze Syrena, dyrektor Jerzy Jurandot nieustannie upominał go podczas prób: ''Bez akcentu, panie Jerzy, bez akcentu''. A na planie debiutanckiego filmu ''SPRAWA PILOTA MARESZA'' [1955] reżyser Leonard Buczkowski przypominał: '' Przecież Jan Flisak (bohater odtwarzany przez Michotka), drugi pilot Maresza, brat Krystyny, nie jest z Łyczakowa''. Długo nie mógł pozbyć się śpiewanego akcentu i zaprzestać mówienia 'bałakiem'.

Trzykrotnie udało mu się posłużyć lwowską gwarą w filmie. Pioerwszą rolę w ''V-2'' prawie w całości wycięła cenzura. Drugi był Adaśko Horoszewski w jednym z najpopularniejszych polskich seriali lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych ''POLSKIE DROGI'' [1976] Janusza Morgensterna , a trzeci -Tolek Pocięgło, zesłaniec powracający do kraju o kulach w serialu Jana Łomnickiego ''DOM'' [1980]. O nim pamiętamy najczęściej.

Stworzył przezabawny duet z Bożeną Dykiel w komedii Romana Załuskiego ''WYJŚCIE AWARYJNE'' [1982] jako Władysław Kolęda, mąż Jadwigi.

Do ostatnich dni [zmarł 17 lipca 1995 roku] zachował pogodę ducha. Był dobrym, serdecznym człowiekiem. Znękany chorobą, potrafił nieść pocieszenie innym.