Po sukcesie "Wolfenstein 3D" oczywistym stało się, że firma id Software pójdzie za ciosem. Już rok później doczekaliśmy się kolejnej produkcji, także z gatunku FPS. "Doom" to na pewno gra bardzo kontrowersyjna, za sprawą strzelaniny w amerykańskim liceum i wielu innych rzeczy. Dal mnie, czyli gracza stawiającego głównie na aspekty czysto rozgrywkowe wydawał się ciekawym tytułem, wartym mojej uwagi.
Rozgrywka, jak często bywa w przypadku produkcji studia id Software, jest bardzo dynamiczna. Nie można ani na chwilę przestać biegać, najlepiej ciągle być w ruchu. Strzelania do potworów sprawia niesamowitą frajdę. Podobnie jak poruszanie się, które jest dość wymagającym elementem rozgrywki. Niestety, ale poziom trudności jest lekko przesadzony. Być może problem leży w tym, że zdążyłem przyzwyczaić się do nowszych tytułów i model sterowania z produkcji lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku niezbyt mi odpowiada.
Uzbrojenie wypada jeszcze lepiej, niż w "Wolfenstein 3D". Mamy do wyboru pięści, pistolet, strzelbę i wiele mocniejszego arsenału. Jak na pierwszą połowę lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku wszystko prezentowało się świetnie. Także projektowanie wielopoziomowych przestrzeni. Była to wówczas nowość na rynku gier. Przeciwnicy, z którymi przyjdzie nam się zmierzyć również są urozmaiceni.
Nie ma sensu doszukać się w tej grze jakiejś głębi od strony scenariusza. Jako kosmiczny marines ruszamy nakopać potworom, którzy zajęli placówkę badawczą na Phobos. Wszystko jest uproszczone do zjadliwego minimum. I w tej grze działa to całkiem w porządku. Na pewno nie mogę zaliczyć aspektu fabularnego na niekorzyść tej gry. W końcu to nie jest kwintesencja tej produkcji.
Podsumowując, "Doom" to bardzo dobra gra, niepozbawiona kilku wad. Uważam, że pokolenie młodszych graczy może świetnie wejść w ten cykl dzięki rebootowi z 2016 roku, który moim zdaniem wypada jeszcze lepiej niż oryginał w dniu premiery.
Rozgrywka, jak często bywa w przypadku produkcji studia id Software, jest bardzo dynamiczna. Nie można ani na chwilę przestać biegać, najlepiej ciągle być w ruchu. Strzelania do potworów sprawia niesamowitą frajdę. Podobnie jak poruszanie się, które jest dość wymagającym elementem rozgrywki. Niestety, ale poziom trudności jest lekko przesadzony. Być może problem leży w tym, że zdążyłem przyzwyczaić się do nowszych tytułów i model sterowania z produkcji lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku niezbyt mi odpowiada.
Uzbrojenie wypada jeszcze lepiej, niż w "Wolfenstein 3D". Mamy do wyboru pięści, pistolet, strzelbę i wiele mocniejszego arsenału. Jak na pierwszą połowę lat dziewięćdziesiątych dwudziestego wieku wszystko prezentowało się świetnie. Także projektowanie wielopoziomowych przestrzeni. Była to wówczas nowość na rynku gier. Przeciwnicy, z którymi przyjdzie nam się zmierzyć również są urozmaiceni.
Nie ma sensu doszukać się w tej grze jakiejś głębi od strony scenariusza. Jako kosmiczny marines ruszamy nakopać potworom, którzy zajęli placówkę badawczą na Phobos. Wszystko jest uproszczone do zjadliwego minimum. I w tej grze działa to całkiem w porządku. Na pewno nie mogę zaliczyć aspektu fabularnego na niekorzyść tej gry. W końcu to nie jest kwintesencja tej produkcji.
Podsumowując, "Doom" to bardzo dobra gra, niepozbawiona kilku wad. Uważam, że pokolenie młodszych graczy może świetnie wejść w ten cykl dzięki rebootowi z 2016 roku, który moim zdaniem wypada jeszcze lepiej niż oryginał w dniu premiery.
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
