Żenujący poziom współczesnych amerykańskich komedii napawa mnie odrazą. Ot, choćby "Forrest Gump" i wyśmiewanie milionów ofiar wojny wietnamskiej. Tak więc gdy moi koledzy z Dyskusyjnego Klubu Filmowego stwierdzili, że "Mały" Keenena Ivory Wayansa to obraz nietuzinkowy i osobliwy, a z pewnością wart obejrzenia, patrzyłem na nich jak Alicja na Szalonego Kapelusznika. W końcu jednak posłuchałem ich rekomendacji i zasiadłem przed telewizorem z zmieniarką w jednej ręce i dorodnym kawałkiem kebaba w drugiej.
Wayans to żaden fajans - jego dzieło nawiązuje do najlepszych tradycji kina gangsterskiego: dostrzegamy echa "Chłopców z ferajny" i "Człowieka z blizną". Jednak w przeciwieństwie do tych filmów "Mały" nie jest nudny. Swą szkatułkową formułą fabuła przykuwa do ekranu już od pierwszych minut. Calvin Simms - główny bohater komedii - niczym baśniowy Rumpelstiltskin jest karłem. Chcąc uciec okrutnemu losowi i ostracyzmowi społecznemu wraz z towarzyszem Percym, kradnie diament - gwiaździsty niczym ten z wersów Norwida. Gdy uciekają przed policją, podrzucają klejnot do torebki nieświadomej niczego kobiety rasy negroidalnej. Jak się okazuje, jej mąż bardzo pragnie począć pierworodnego. Dlatego też w umyśle Calvina rodzi się szatański plan - postanawia udawać porzucone pacholę, pozostawione przed drzwiami młodej pary. Jak wszyscy wiemy, nie sposób odróżnić karła od niemowlęcia, zwłaszcza po kilku głębszych. Teraz pozostaje tylko odzyskać brylant. W rzeczywistości jednak nasz sympatyczny protagonista odnajdzie najszlachetniejszy skarb - rodzinną miłość.
Pantagrueliczny rodzaj humoru, pojawiający się w utworze, rodzi w istocie prawdziwą beczkę perlistego śmiechu. Bo czyż można powstrzymać uśmiech gdy wiemy, że ciasteczko, którym Calvin podtarł sobie pachy i przyrodzenie, za chwilę zje pewien staruszek? Nie. To pytanie retoryczne.
Efekty specjalne przyćmiewają takie hity, jak "Gabinet doktora Caligari" czy też "Metropolis". Widz jest przekonany, że ma do czynienia z prawdziwym liliputem jak ze stronic "Podróży Guliwera". A tu nie! To wszystko komputerowo! Jak w "Transformersach 2: Zemście Upadłych", tylko lepiej. I w przeciwieństwie do "Transformersów" jest to film dla tych, co mają coś w głowie.
Aktorstwo, wyraźnie inspirowane wskazówkami Stanisławskiego, stoi na najwyższym poziomie. Na uwagę zasługuje epizodyczna rola Michaela Bardacha, znanego wcześniej z filmu "Ostatnie dni planety Ziemia", w którym to grał bezdomnego mężczyznę.
"Rodzina Bogiem silna, staje się siłą człowieka i całego narodu" - zwykł mawiać Jan Paweł II. Cytat idealnie wpisuje się w przesłanie filmu Wayansa. To właśnie odnajduje nasz nieszczęśliwy bohater - rodzinne wsparcie, czułość i ciepło. To film o pogoni za marzeniami o świecie, w którym inni nie będą oceniać współbraci po wzroście i kolorze skóry. Na ekranie sen Martina Luthera Kinga staje się rzeczywistością.
Wayans to żaden fajans - jego dzieło nawiązuje do najlepszych tradycji kina gangsterskiego: dostrzegamy echa "Chłopców z ferajny" i "Człowieka z blizną". Jednak w przeciwieństwie do tych filmów "Mały" nie jest nudny. Swą szkatułkową formułą fabuła przykuwa do ekranu już od pierwszych minut. Calvin Simms - główny bohater komedii - niczym baśniowy Rumpelstiltskin jest karłem. Chcąc uciec okrutnemu losowi i ostracyzmowi społecznemu wraz z towarzyszem Percym, kradnie diament - gwiaździsty niczym ten z wersów Norwida. Gdy uciekają przed policją, podrzucają klejnot do torebki nieświadomej niczego kobiety rasy negroidalnej. Jak się okazuje, jej mąż bardzo pragnie począć pierworodnego. Dlatego też w umyśle Calvina rodzi się szatański plan - postanawia udawać porzucone pacholę, pozostawione przed drzwiami młodej pary. Jak wszyscy wiemy, nie sposób odróżnić karła od niemowlęcia, zwłaszcza po kilku głębszych. Teraz pozostaje tylko odzyskać brylant. W rzeczywistości jednak nasz sympatyczny protagonista odnajdzie najszlachetniejszy skarb - rodzinną miłość.
Pantagrueliczny rodzaj humoru, pojawiający się w utworze, rodzi w istocie prawdziwą beczkę perlistego śmiechu. Bo czyż można powstrzymać uśmiech gdy wiemy, że ciasteczko, którym Calvin podtarł sobie pachy i przyrodzenie, za chwilę zje pewien staruszek? Nie. To pytanie retoryczne.
Efekty specjalne przyćmiewają takie hity, jak "Gabinet doktora Caligari" czy też "Metropolis". Widz jest przekonany, że ma do czynienia z prawdziwym liliputem jak ze stronic "Podróży Guliwera". A tu nie! To wszystko komputerowo! Jak w "Transformersach 2: Zemście Upadłych", tylko lepiej. I w przeciwieństwie do "Transformersów" jest to film dla tych, co mają coś w głowie.
Aktorstwo, wyraźnie inspirowane wskazówkami Stanisławskiego, stoi na najwyższym poziomie. Na uwagę zasługuje epizodyczna rola Michaela Bardacha, znanego wcześniej z filmu "Ostatnie dni planety Ziemia", w którym to grał bezdomnego mężczyznę.
"Rodzina Bogiem silna, staje się siłą człowieka i całego narodu" - zwykł mawiać Jan Paweł II. Cytat idealnie wpisuje się w przesłanie filmu Wayansa. To właśnie odnajduje nasz nieszczęśliwy bohater - rodzinne wsparcie, czułość i ciepło. To film o pogoni za marzeniami o świecie, w którym inni nie będą oceniać współbraci po wzroście i kolorze skóry. Na ekranie sen Martina Luthera Kinga staje się rzeczywistością.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Mały (2006)
Głupi, głupszy, najgłupszy?Gdy scenariusz od początku do samego końca przeraża brakiem profesjonalizmu i niesłychanym dnem twórczym,... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
