Zdumiewają mnie zachwyty nad "Ślepnąc od świateł" (choć zdumiewa mnie coraz mniej). Nie zdumiewają mnie natomiast zachwyty nad scenami ze świetnym jak zwykle Janem Fryczem (jest tu prawie tak doskonały jak w "Egoistach" Trelińskiego z 2000r.). Do niewątpliwych zalet "Ślepnąc..." należy też niewątpliwie zaliczyć bardzo dobrą grę innych aktorów drugoplanowych. Natomiast ani treść ani estetyka tego serialu -- nie dla mnie. Warto też dodać, że motyw towarzyszących głównemu bohaterowi niepokojących omamów sennych (bądź też snów na jawie) jest mocno inspirowany i zrealizowany w podobnym tonie jak w serialu "Tabu" (2017). Ktoś mogłby też zaryzykować stwierdzenie, że czołówka serialu również... Frycz: 10/10, "Ślepnąc...": 3/10.