Niestety sezon drugi jest znacznie słabszy. Wszystkie odniesienia do relacji społecznych, które wcześniej były przedstawiane poprzez kontekst, niedopowiedzenie, teraz są wykładane łopatologicznie, często w postaci moralizatorskich monologów bohaterów. Wiele scen jest nadmiernie rozwleczonych, przez co humor gdzieś z nich ulatuje. Pewne wątki, które miały duży potencjał, zostają nagle urwane (np. Stanisław i jego przypadkowa deklaracja miłosna).