Gigantyczne oczekiwania zetknęły się z gorzką rzeczywistością ze ślepiami zalepionymi Netflixowymi dolarami. Zamiast skupić się na tym co zadziałało w jedynce to skończyło się na przekombinowaniu. Sezon drugi skupia się na pogłębieniu relacji pomiędzy postaciami ale brakuje pomysłu i finezji w budowaniu fabuły. Ucierpiał abstrakcyjny inteligentny humor z pierwszego sezonu, którego w dwójce jest jak na lekarstwo. Czuć, że niektóre z żartów są rodem z niskiej klasy kabaretów a przekleństwa czasami wciśnięte na siłę. Ekspozycja w dialogach jest ukłonem do mniej obytej w popkulturze widowni a elementy nadnaturalne to jakaś totalna porażka. Sceny drastyczne pokroju Tarantino można było sobie odpuścić.

Na plus: przepiękna scenografia, oryginalny colorgrading i udźwiękowienie. Świetny motyw gangu soli i parodii Rolnika Szuka Żony. Dobre postacie Bogdana (naturalnego) i Marcina (wieszczę sukcesy aktorowi!).

Jak pierwszy sezon można oglądać w kółko to do drugiego już nie chce wracać. Niestety ale nie czekam z utęsknieniem na 3 sezon.