Czytając różne wątki dotyczące interpretacji serialu także chciałam podzielić się swoimi spostrzeżeniami.

1. Każdy posiada traumę związaną ze śmiercią.
W mojej ocenie nawiązuje to bezpośrednio u każdej z osób do tego, iż były gotowe zabić by dostać się na statek. Z początku myślimy że chodzi o statek płynący do Ameryki jednak docelowo myślę że są to ich implikacje związane z chęcią dostania się na "prawdziwego" Prometeusza. Zakładając że takowym jest statek kosmiczny. Przypomina to nieco scenę z walczącymi o dostanie się na łodzie ratunkowe ludźmi z filmu 2012. Miejsc jest ograniczona ilość. Możemy zakładać że większość zajęła miejsce tych których zabili. Cześć jak kapitan może mieć wyrzuty sumienia związane z tym że jem udało się dostać na statek zaś jego rodzina zginęła. Być może pożar w domu to po prostu wyobrażenie tego co stało się z rodziną. Skoro statek ewidentnie szuka nowego świata to w takim razie może poprzedni spłonął, nawiedziły go katastrofy klimatyczne lub inny armagedon.

2. Maura z początku kierowała projektem wraz z rodziną.

W mojej ocenie Maura była jedną z twórczyń przedsięwzięcia. Ojciec zbudował statek, ona z mężem stworzyła system podróży w hibernacji. Sądzę że podobnie jak mąż i ojciec na początku z własnej woli przeniosła się do symulacji mając jej świadomość. Zakładając że początkowo miała ona być sposobem na spokojne przetrwanie okresu podróży Maura i jej mąż stworzyli sobie wspólny świat w symulacji pragnąc razem z synem przetrwać lata podróży kosmicznej. Na jakimś etapie jednak Maura zaczęła cierpieć psychicznie i zapragnęła zapomnieć że jest to jedynie symulacja. Stąd jej mąż ma pada mogącego sterować systemem i świetnie go ogarnia. Maura zaś nie pamięta choć podświadomie wyłapuje nieścisłości w wizji. Czemu wymazała męża i dziecko?

3. Syn Maury i Daniela nie żyje lub jest śmiertelnie chory. Scena gdy dziadek pokazuje Elliotowi że rodzice robią mu krzywdę pokazuje moment gdy Daniel prosi Maturę by ta dała chłopcu odejść. Zakładam że dziecko się urodziło lecz było chore. Maura za wszelką cenę chce zatrzymać syna w domyśle nie dać mu umrzeć. Być może wprowadzając go w stan hibernacji starała się zatrzymać rozwój choroby jednak się nie udało lub udało się lecz chłopiec musiał wiele wycierpieć. Maura ma świadomość że albo w realnym życiu jej syn nie żyje lub gdy wybudzi siebie i jego straci go. Tym samym zaczyna odczuwać tego skutki emocjonalne. Docelowo pragnie zapomnieć zupełnie że miała rodzinę wiedząc że ból po stracie przyszłej lub realnej ją i tak dopadnie. Być może Maura ma także wyrzuty sumienia związane z tym że poddawała syna bolesnemu leczeniu. Stąd jej traumą jest sala w szpitalu. Z racji jednak że jej umysł wyparł dziecko to ona sama zostaje poddana tym zabiegom. Przeżywa cierpienie syna na własnej skórze. Poronienie - podświadoma strata dziecka. Umysł nie jest w stanie całkiem zapomnieć. Co ciekawe poroniła więc z kimś to dziecko miała jednak wspomnienie męża nie jest na tyle silne by się przebić choć wydaje się logicznym że z kimś w tą ciążę zaszła.

4. Losy bohaterów. Jest ich analogicznie tylu ilu jest pasażerów obu statków. Z jakiego powodu system stworzony przez Maurę i Daniela jednocześnie pozwala łączyć się bohaterom a jednocześnie zamyka ich w ich wspomnieniach. Myślę że symulacja miała 2 warstwy. Pod łóżkiem miała być osobista wizja "sielankowego życia bohaterów". Taki ich mikroswiat. Mieli mieć też szansę nawiązać interakcje z innymi by jednak poznać współpasażerów stąd 2 wersja symulacji - system gdzie większości mają oni swobodny kontakt ze sobą. Jakby nie patrzeć ciężko się poznać wyzamykanym w małych kapsułach zbiorczych. Jest to więc dobra okazja by jednak mieć szersze grono ludzi i interakcji. Jednak najsilniejszą więź i to widzimy bohaterowie mają ze współpasażerami z kapsuły i to między nimi zachodzi najwięcej interakcji.
Co się więc dzieje?
Umysł wciąż jest niezbadany. Zamiast bezpiecznych schronów gdzie pasażerowie docelowo mieli szukać ukojenia ich umysły targane silną traumą jako ostatnim wspomnieniem sprzed hibernacji nie mogąc sobie poradzić z emocjami ewoluują w ich czyściec. Bohaterowie na nowo, wciąż i wciąż przeżywają trudne chwile. Czemu nie mogą sobie z nimi poradzić? Bo docelowo uśpieni są ciągle w tym samym etapie swojego życia. Realnie ich czas się zatrzymał więc nie występuje naturalny proces godzenia się i przepracowania trudnych doświadczeń.